3 t/m 7 augustus 2015

Maandag 3 augustus 2015

Om ongeveer 10.00 uur kwam er een mevrouw uit Polen vanuit de EVS European Volunteer Service dit is o.a. voor de Subsidie van het vrijwilligersproject.
Irena en Martha (vanuit het project uit Georgie), Georges Smeets (organisator vanuit Nederland) en ik waren bij het gesprek aanwezig.
Ze wilde vanalles weten over hoe het vrijwilligers project opgezet was en wat de vrijwilligers doen enz. We hebben ongeveer 1,5 uur met elkaar gesproken. Daarna hebben we een rondleiding gehad naar de projecten op het terrein, leuk om alles weer te zien.
Aansluitend zijn we met de caritas (taxi) bus naar het project straatkinderen gegaan waar Kelly en Joyce de eerste dag aan het werk waren. Kelly en Joyce waren met de kinderen monopoly aan het spelen. Vanaf daar zijn we verder gegaan naar het dorpje Martcopy, dit was ongeveer 1,5 uur rijden, waar een huis is voor kinderen met een verstandelijke beperking.
Dit is ook een project van Caritas. Hier waren Isa en Janske aan het werk en ze waren op dat moment de kinderen aan het schminken.
We werden echt heel gastvrij ontvangen (dat is hier echt overal) en mochten meteen met de hele groep deelnemen aan de warme maaltijd, dit was rond 15.00 uur.
Aansluitend zijn we naar het kinderkamp gegaan in
Khizabavra, dit was een rit van 2,5 uur, hier ben ik vorige week donderdag ook geweest toen was er een andere groep kinderen met een andere groep vrijwilligers.
Zoals ik in mijn eerdere verslag heb geschreven heb ik daar toen een nacht geslapen in een gastgezin. Nu waren Joëlle, Judith en Michelle uit Gemert daar actief. Dit is een camp van 10 dagen.
Er zijn nu 22 kinderen op dit camp.
Martha, Isa en ik zijn in de omgeving gaan wandelen, tussen de dieren op straat, en zijn even naar het gastgezin gegaan.
Ik ben daar eerder maar 1 nacht geweest maar werd er nu weer met open armen ontvangen, ik kreeg meteen een knuffel.
Oma en kleindochter waren bezig met een kruid (saffraan) uit de tuin.
Ze hebben echt heel veel in eigen tuin.
De gastvrouw heeft ons ijskoffie gegeven en ondertussen haar tuin laten zien. Zo mooi...
Nu had ik een probleem want ik lust echt geen koffie (krijg hier echt last van) en je wilt hier echt geen nee zeggen. Martha heeft de koffie van Isa opgedronken en ze heeft mij verontschuldigd en gezegd dat ik maagklachten had.
Ook kregen we hazelnoten uit eigen tuin. Zo lekker.
Daarna weer teruggelopen naar het camp.
De omgeving is hier zo mooi.
We moesten ruim 3,5 uur terug rijden en waren rond 22.30 uur terug in het Caritas huis. Een heel vermoeiende dag maar zeker de moeite waard.


Dinsdag 4 augustus

Om 10.00 uur aanlopen, met de metro naar samgori (20-25 min) kost 0,5 lari (= € 0,20).
Minibus naar Martkopi (ongeveer 50 minuten) 1,5 lari (= € 0,61).
Dan nog ongeveer 10 minuten lopen. Totale reistijd ongeveer 1,5 uur.
Bij het huis met de mensen met een verstandelijke beperking hebben we deze dag meegedraaid.
De taal is vaak een probleem om goed te kunnen communiceren. Op deze groep kan 1 begeleider Engels en de dochter van een andere begeleidster, Elle van 12 jaar. Ze heeft sinds een maand dagelijks 3 uur Engelse les en spreekt het nu al bijna vloeiend, zo knap van haar. Daardoor gaat het communiceren ook wel goed.
Eerst wat muziek geluisterd en gezongen, het is zo dankbaar om met deze kinderen te werken. Ze genieten van ieder moment dat je er bent.
Wat betreft mijn schouder moet ik zeggen dat ik eigenlijk best heel veel rust heb gehad omdat we heel veel gereisd hebben en in de auto/trein/metro hebben gezeten. Na deze dag op de groep met deze kinderen had ik er 's avonds toch wel veel last van. De kinderen zijn soms zo onbezonnen en lomp en ze trekken zo aan je. Ik heb hier echt moeten aangeven dat ze echt rustig aan moeten doen. ' s avonds had ik echt last van mijn schouder. Ik kom er steeds meer achter dat ik toch echt veel rust moet nemen met die schouder/arm.
s'avonds met de metro naar liberty scare. Georges merel Lisa en ik op het terrasje gezeten en heerlijk gegeten en wat gedronken.

Woensdag 5 augustus

Een rare dag. Voor de eerste keer in de jaren dat Laurens en ik bij elkaar zijn (34 jaar) kan ik niet op zijn verjaardag zijn.
Ik had vandaag wel mijn eerste vrije dag sinds ik ben vertrokken vanuit Nederland.
Vandaag een dag rust gekregen om al mijn belevingen even in te laten werken en alles op ren rijtje te zetten. Mijn kamer even ordenen, want daar heb ik de tijd nog niet voor gehad.
Even bijtanken, heerlijk zo'n dag ertussen.
Vandaag een paar keer contact gehad met het thuisfront zodat ik toch nog een beetje bij de verjaardag van Laurens kan zijn.


Donderdag 6 augustus

Vannacht flink ziek geweest, diarree, overgegeven en koorts. Ik ben wel al een paar dagen aan de diarree maar was daar verder niet ziek van. Mensen hier denken toch aan een voedselbegiftiging of een bacterie. Deze dag bijna de hele dag geslapen. ik was echt flink ziek.
Ik dacht dat het 's avonds beter ging en Isa en ik hadden al met Martha afgesproken dat we Sharon van Well mee op zouden gaan halen op het vliegveld om 22.00 uur.
Zo eigenwijs als ik (soms) ben dacht ik dat het wel ging, en ik wilde er ook even uit.
Ik ben dus wel meegegaan maar dat had ik beter niet kunnen doen, ik kon alleen maar zitten en niet staan want dan had ik zo'n last van mijn buik, maar gelukkig is het goed gegaan en ik ben daarna meteen weer naar bed gegaan.


Vrijdag 7 augustus

Nog niet fit, nog ziek, nog steeds diarree.
Weinig gegeten wel gedronken.
Overdag op de kamer gebleven en tussendoor geslapen. Tegen de avond knapte ik wel wat op en heb weer wat gegeten zoals crackertjes.
Vanavond Sandro ontmoet, hij kwam in het Caritashuis waar wij verblijven, deze jongen kan goed Engels en woont op een smal group house van Caritas. Annet en Claudia hebben hier veel contact meegehad.

Om 1.30 uur moesten Janske en Dave weggebracht worden naar het vliegveld.
Michelle, Joyce en Eunice zijn samen met Martha naar het vliegveld gegaan. Ik was verstandig en ben in mijn. Bed gebleven.